ବିମଳ ପ୍ରସାଦ ପାଣ୍ଡିଆ
ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ତଥ୍ୟ
ଲୁଚାଇବାରେ ସରକାରୀ ବିଭାଗମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଚାଲିଥିବା ପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦିତାରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ
ପାନୀୟ ଜଳ ଓ ପରିମଳ ମନ୍ତ୍ରାଳୟ ଏକ ଲମ୍ବା ଡିଆଁ ମାରିଛି। ପୂର୍ବ ସରକାର ସମୟରେ ଏହି ବିଭାଗ ଦ୍ୱାରା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଉଥିବା
ଦୁଇଟି ପ୍ରମୁଖ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଯଥା ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଗ୍ରାମ୍ୟ ପାନୀୟ ଜଳ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଓ
ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିମଳ ଅଭିଯାନ ପାଇଁ ଏକ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଓ ବଳିଷ୍ଠ ତଥ୍ୟ ପରିଚାଳନା ଓ ସୂଚନା
ବ୍ୟବସ୍ଥା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ତାହା ବଢିଆ ଭାବରେ
କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଉଥିଲା। ଜଣେ ସାଧାରଣ ଲୋକ
ମଧ୍ୟ ବିଭାଗର ୱେବସାଇଟକୁ ଯାଇ ଅତି ଆରାମରେ ପରିମଳ ଓ ପାନୀୟ ଜଳ ସମ୍ବନ୍ଧିତ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତ
ତଥ୍ୟ ନିଜ ହାତପାଆନ୍ତାରେ ପାଇପାରୁଥିଲା। କେବଳ ଦେଶ ବା ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥିତି ନୁହେଁ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାରର ତଥ୍ୟ ମିଳିପାରୁଥିଲା। ଜଣେ ଚାହିଁଲେ କାହାର ପାଇଖାନା ତିଆରି ହେଲାଣି, କାହାର ନାହିଁ ତାହା ଜାଣି ପାରୁଥିଲା। କାହାକୁ ପାଇଖାନା ପାଇଁ ରିହାତି ପଇସା ମିଳିଲା, କେବେ ମିଳିଲା ତାହା ସହଜରେ ଜାଣି ପାରୁଥିଲା। କେଉଁ ଗାଁର ପାଇଖାନା ସଂଖ୍ୟା କେତେ ଅଛି, କେଉଁ ମାସରେ କେତେ ପାଇଖାନା ତିଆରି ହେଲା ତାହା ଜଣେ ଆରାମରେ ଜାଣି
ପାରୁଥିଲା। ସେହିପରି ପାନୀୟ
ଜଳ ସମ୍ବନ୍ଧିତ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତ ତଥ୍ୟକୁ ୱେବସାଇଟ ମାଧ୍ୟମରେ ହାସଲ କରିବାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ଥିଲା। ଖାଲି ଗାଁ ନୁହେଁ, ବସ୍ତିର ପାନୀୟ ଜଳ
ସ୍ଥିତିର ସୂଚନା ମିଳୁଥିଲା। କେତୋଟି ଓ କ’ଣ ଜଳ ଉତ୍ସ ଅଛି ତାହା ଜଣେ ଜାଣିପାରୁଥିଲା। କେଉଁ ଜଳ ଉତ୍ସର ଜଳ ପରୀକ୍ଷା କେବେ ହୋଇଥିଲା ଓ ପରୀକ୍ଷଣରେ
ବିଭିନ୍ନ ବ୍ୟାକ୍ଟେରିଆ ଓ ରସାୟନର ମାତ୍ରା କେତେ ଥିଲା ତାହା ୱେବସାଇଟରୁ ମିଳିପାରୁଥିଲା। ସେହି ତଥ୍ୟକୁ ଠୁଳକରି ଜଣେ ଚାହିଁଲେ ବିଭିନ୍ନ ବିଷୟରେ ତର୍ଜମା
କରିପାରୁଥିଲା।
ଏବେ ଆଉ ସେହି ସ୍ଥିତି ନାହିଁ। ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦିଙ୍କ ସରକାର ଆସିବା ପରେ ତତ୍କାଳୀନ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ
ପରିମଳ ଅଭିଯାନକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କଲେ। ପ୍ରଥମ କିଛି ବର୍ଷ ପାଇଁ ଉଭୟ ପରିମଳ ଓ ପାନୀୟ ଜଳ ସମ୍ବନ୍ଧିତ ୱେବସାଇଟରେ ପୂର୍ବ ଭଳି ତଥ୍ୟ ରହିଲା। କିନ୍ତୁ ତା ପରେ ସେହି ବିଭାଗର ଉଭୟ ପରିମଳ ଓ ପାନୀୟଜଳ ୱେବସାଇଟ
ମଇଳା ହେବା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା। ଲୋକଙ୍କଠୁ ତଥ୍ୟ
ଲୁଚାଇବା ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା। ପ୍ରଥମେ ପାଳିପଡିଲା ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ (ଗ୍ରାମୀଣ) ସମ୍ବନ୍ଧିତ
ୱେବସାଇଟର। ଏବେ ଜଣେ ସ୍ୱଚ୍ଛ
ଭାରତ ୱେବସାଇଟକୁ ଗଲେ ଅତି ବେଶୀରେ ଭାରତରେ ଓ
ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟ ତଥା କେନ୍ଦ୍ରଶାସିତ ପ୍ରଦେଶରେ କେତେ ପ୍ରତିଶତ ପାଇଖାନା ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ
ହୋଇଛି ସେତିକି ହିଁ ତଥ୍ୟ ପାଇବ। ଜିଲ୍ଲାର ତଥ୍ୟ ମଧ୍ୟ ପାଇବ ନାହିଁ। ଘର, ଗାଁ, ପଞ୍ଚାୟତର ତଥ୍ୟ ତ ସପନ। ଏବେ କେବଳ କେତେ ଗାଁ ବାହ୍ୟ ମଳମୂକ୍ତ ହେଲା ତାହାର ସଂଖ୍ୟା ହିଁ
ମିଳିବ, ତାହାଠୁ ଅଧିକ କିଛି ନୁହେଁ। କେଉଁ ଗାଁ ବାହ୍ୟମଳମୂକ୍ତ ହେଲାଣି ତାହା ଜଣେ ଜାଣିବାର ସୁଯୋଗ
ନାହିଁ। ଏଯାଏଁ ପାନୀୟ ଜଳର
ବିସ୍ତୃତ ତଥ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ୱେବସାଇଟ ଏବେ ସେହି ସମାନ ରାସ୍ତା
ଧରିଛି। ଯେଉଁ ୱେବସାଇଟରୁ
ପ୍ରତି ଉତ୍ସ, ପ୍ରତି ବସ୍ତିର ତଥ୍ୟ
ମିଳୁଥିଲା ସେଠି ଏବେ କେବଳ କିଛି ମୋଟା ତଥ୍ୟ ହିଁ ମିଳୁଛି। ଉଦାହରଣସ୍ୱରୂପ, ଏବେ କେବଳ ରାଜ୍ୟର
ଓ ଜିଲ୍ଲାର କେତେ ପ୍ରତିଶତ ଲୋକଙ୍କୁ ପାଇପ ଜଳ ମିଳୁଛି ତାହାର ମୋଟ ସଂଖ୍ୟା ଓ ପ୍ରତିଶତ ହିଁ
ଦିଆଯାଉଛି। ଆଗରୁ ଜଣେ
ଚାହିଁଲେ ଗୋଟିଏ ଗାଁ ଓ ବସ୍ତିରେ କେତେ ଲୋକ ପାଇପ ଜଳ ପାଉଛନ୍ତି ତାହାର ତଥ୍ୟ ପାଇପାରୁଥିଲା। ସେମିତି ଏବେ କେବଳ କେତୋଟି ଜଳ ଉତ୍ସର ପାଣି ପରୀକ୍ଷା ହୋଇଛି ଓ
ତହିଁରୁ ମୋଟରେ କେତୋଟି ପ୍ରଦୂଷିତ ତାହାର ମୋଟ ସଂଖ୍ୟା ହିଁ ମିଳୁଛି। ପୂର୍ବରୁ, ପ୍ରତି ଉତ୍ସର ତଥ୍ୟ
ମିଳୁଥିଲା। ପାଣି କେବେ
ପରୀକ୍ଷା ହୋଇଥିଲା ଓ ତାହାର ପରୀକ୍ଷା ଫଳ କ’ଣ ସୁଚାଇଥିଲା ତାହା
ଜଣେ ଜାଣିପାରୁଥିଲା। ଏବେ କେଉଁ ଉତ୍ସର
ଜଳ ପରୀକ୍ଷା ହୋଇଛି ଓ କେଉଁ ଉତ୍ସର ଜଳ ପ୍ରଦୂଷିତ ତାହା ଜଣେ ଜାଣିବା ଆଉ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ। ଏମିତି ଅନେକ ତଥ୍ୟ ଉଭୟ ୱେବସାଇଟରୁ ହଟାଇ ନିଆଯାଇଛି। ଅନ୍ୟ ଭାବରେ କହିଲେ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କୁ କିଛି ଅତି ଜରୁରୀ ତଥ୍ୟ ନ
ଦେବାର ସମସ୍ତ ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରାହୋଇଛି।
ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ଏହି
ତଥ୍ୟ ଲୁଚାଇବାର କ୍ରମବର୍ଦ୍ଧମାନ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଶାସନ ପ୍ରଣାଳୀ ପ୍ରତି ଅବିଶ୍ୱାସର ଆଙ୍ଗୁଳି
ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରିଦିଏ। କାହିଁକି ସରକାର ଆଗରୁ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ତଥ୍ୟ ଏବେ ପ୍ରଦାନ
କରୁନାହାନ୍ତି ସେହି ପ୍ରଶ୍ନ ସମସ୍ତେ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ। କ'ଣ ଏମିତି ରହସ୍ୟ
ଅଛି ଯେ ସରକାର ପାନୀୟ ଜଳ ଭଳି ଏକ ଗୁରୁତର ମାମଲାରେ ମଧ୍ୟ ଲୋକଙ୍କୁ ତଥ୍ୟ ଲୁଚାଇବା ପ୍ରକ୍ରିୟା
ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି? ସୁପ୍ରିମ କୋର୍ଟ ଭାରତୀୟ
ସମ୍ବିଧାନର ଧାରା ୨୧କୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରି କହିଛନ୍ତି ଯେ ଯେହେତୁ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଜଳ ନିହାତି
ଆବଶ୍ୟକ ତେଣୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ, ସୁରକ୍ଷିତ ଓ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଜଳ
ଉପରେ ଲୋକଙ୍କ ମୌଳିକ ଅଧିକାର ରହିଛି। ତେଣୁ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି
ସେ ପିଉଥିବା ବା ପାଉଥିବା ପାଣିର ମାନ କଣ ରହିଛି ତାହା ଜାଣିବାର ଅଧିକାର ରହିଛି। ସରକାର ସେହି ତଥ୍ୟ ପ୍ରଦାନ ନ କରି ସମ୍ବିଧାନ ପ୍ରଦତ୍ତ ମୌଳିକ
ଅଧିକାରର ହନନ କରୁଛନ୍ତି।
ତେବେ ସରକାର କାହିଁକି ତଥ୍ୟ
ଲୁଚାଉଛନ୍ତି ତାହାକୁ ନେଇଁ ଅନ୍ୟ ପ୍ରକାରର ପ୍ରଶ୍ନ ମଧ୍ୟ ମନରେ ଆସିବା ସ୍ୱାଭାବିକ। କ’ଣ ସରକାର ଲୋକଙ୍କୁ ଉନ୍ନତ
ପାନୀୟ ଜଳ ଓ ପରିମଳ ସ୍ଥିତି ଯୋଗାଇବାର ଯେଉଁ ଢୋଲ ପିଟୁଛନ୍ତି ସେହି ଢୋଲରେ ବିରାଟ ବିରାଟ
ଛିଦ୍ର ଭରି ରହିଛି? କ’ଣ ଗାଁ ବାହ୍ୟ ମଳମୂକ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ବୋଲି କରାହେଉଥିବା ଦାବିର
ବାସ୍ତବତାକୁ ଢାଙ୍କିବାର ଏହା ଏକ ପ୍ରଯତ୍ନ? କ’ଣ ଯେଉଁ ମାତ୍ରା ଓ ମାନକର ପାନୀୟ ଜଳ ଯୋଗାଇ ଦିଆହେଉଛି ବୋଲି ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟାହେଉଛି ବାସ୍ତବ ସ୍ଥିତି ତାହାଠୁ ଢେର
ଭିନ୍ନ ଓ ସେଥିପାଇଁ ତଥ୍ୟ ଲୁଚାଇବାର ଏହି ବ୍ୟଗ୍ରତା? 'ଉଜ୍ବଳା', 'ଆୟୁଷ୍ମାନ ଭାରତ',
'ମୁଦ୍ରା' ଭଳି ବଡ ଯୋଜନାରେ ଆରମ୍ଭରୁ ହିଁ ପାରଦର୍ଶିତା ନାହିଁ। କିଏ ହିତାଧିକାରୀ ତାହା ଜାଣିବାର କିଛି ସୁଯୋଗ ନାହିଁ। କେବଳ କିଛି ମୋଟା ସଂଖ୍ୟା ହିଁ ଜଣେ ପାଇବ ଯହିଁରୁ କିଛି ଅନୁଶୀଳନ
କରିବା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅସମ୍ଭବ।
ବୋଧହୁଏ ଓଡିଶା ରାଜ୍ୟ ସରକାର
ମଧ୍ୟ କେନ୍ଦ୍ରର ଏହି ଗୁଣରୁ ଅନୁପ୍ରାଣିତ ହୋଇଛନ୍ତି। ଏକଦା ଓଡ଼ିଶାର 'ଇ-ଡେସ୍ପାଚ'
ବ୍ୟବସ୍ଥା ଭାରତର ସମସ୍ତ ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ସବୁଠାରୁ
ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଥିଲା। ସରକାର କ’ଣ ଚିଠି କାହାକୁ ପଠାଉଛନ୍ତି ଲୋକେ ତାହା ଜାଣିପାରୁଥିଲେ। ଏବେ କିନ୍ତୁ ଦେଖାଯାଉଛି ଯେ ଅଧିକାଂଶ ବିଭାଗ ଚିଠିଗୁଡ଼ିକୁ 'ଇ-ଡେସ୍ପାଚ'ରେ ଆଦୌ ଅପଲୋଡ଼
କରୁନାହାନ୍ତି ବା ଗୁପ୍ତ ଶ୍ରେଣୀର ହୋଇନଥିବା ଅନେକ ଚିଠିକୁ ମଧ୍ୟ ଲୁଚାଇ ରଖିଦେଉଛନ୍ତି। ଓଡିଶା ସରକାରଙ୍କ 'ସଂଯୋଗ' ଅଭିଯୋଗ ପ୍ରତିବିଧାନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ଏକ ଆଦର୍ଶ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଥିଲା। ଜଣେ ସାଧାରଣ ଲୋକ ୱେବସାଇଟକୁ ଯାଇ କେଉଁ ବିଭାଗରେ କେତେ ଓ କ’ଣ ଅଭିଯୋଗ ଆସିଛି ଓ ତାହାର କେମିତି ସମାଧାନ ହୋଇଛି ତାହା
ଜାଣିପାରୁଥିଲା। ଏବେ ଆଉ ସେହି
ସୁଯୋଗ ନାହିଁ। କେବଳ ଜଣେ
ଅଭିଯୋଗକାରୀ ତାହାର ହିଁ ଅଭିଯୋଗର ସ୍ଥିତି ଜାଣିପାରିବ।
ଏକ ପାରଦର୍ଶୀ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଭଲ
ଶାସନ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ସବୁଠାରୁ ପ୍ରଧାନ ଗୁଣ। ବୈଷୟିକ ପ୍ରଗତି ସହ ପାରଦର୍ଶିତା ଆହୁରି ବଢିବା କଥା। କିନ୍ତୁ ସରକାର ଆଗରୁ ଥିବା ପାରଦର୍ଶୀ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଧ୍ବଂସ
କରିଚାଲିଛନ୍ତି। ଲୋକେ ଯାହା ତଥ୍ୟ
ପାଉଥିଲେ ସେତିକି ବି ଆଉ ପାଉନାହାନ୍ତି। ଏହା ପ୍ରଗତି ନୁହେଁ ଅଧୋଗତିର ସୂଚନା।
(This piece was published in my fortnightly Op-Ed column in Dhartri on April 24, 2019. That can be accessed at http://dharitriepaper.in/edition/2641/bhubaneswar/page/6)
